Etopia Centre for Art and Technology

Aan zijn positie in de stad zal het niet liggen. Etopia Centro de Arte y Tecnologia maakt onderdeel uit van ‘La Milla Digital’ (de Digitale Mijl), een aaneenrijging van ontwikkelingen en activiteiten op het gebied van digitale mediatechnologie, die vanuit het centrum de link leggen naar het voormalige expo-terrein. Sleutelstuk in deze sequentie is het hogesnelheidsstation Delicias. Etopia ligt daar precies tegenover en wordt ermee verbonden door een elegante hangende voetgangersbrug. Zo is dit centrum geworteld in zijn omgeving en tegelijk verbonden met de wereld.

De compositie van het gebouw weerspiegelt de behoefte aan rationaliteit die in Spanje de laatste jaren duidelijk de kop op steekt. De financiële crisis en het faillissement van verschillende uitzinnige en extravagante projecten hebben geleid tot een reflectie omtrent de vorm van de architectuur. De architecten van MCBAD hebben altijd al een voorkeur gehad voor het ontwerpen van heldere, regelmatige volumes, maar in dit geval is het resultaat ook een duidelijke weerspiegeling van de tijd die Spanje beleeft. De ingetogen materialisering maakt het complex al vanaf ver tot een duidelijke eenheid. Drie blokken van vergelijkbare proporties zijn aan elkaar gekoppeld door een plint van twee lagen, die op meerdere punten geopend is en aanhaakt op het omliggende park.

TOEGANKELIJK EN LICHT

Deze uitstraling van toegankelijkheid komt op de begane grond met al zijn openingen, tot zijn hoogtepunt. Dit gevoel is essentieel voor het bedrijfsimago van het Etopia, dat als creatieve broedplaats een belangrijke publieke rol te vervullen heeft. De plint bestaat daarom grotendeels uit glasvlakken, die in meer of mindere mate zonwerende elementen bevatten. Voor de bovenliggende volumes was het ook zeer belangrijk dat de kozijnen zo fijn mogelijk over zouden komen. Met dit doel is het Reynaers CS 68-HV raamprofiel toegepast, waarbij het bewegende deel van buitenaf gezien zelfs volledig wegvalt achter het vaste kozijn.

Het zou niet de eerste keer zijn dat de omgeving van een expo-terrein jaren na afloop van een evenement een treurige aanblik biedt. Er was de gemeente, als opdrachtgever van het Etopia, daarom veel aan gelegen om op deze locatie een brandpunt van activiteiten te creëren. Dat het project niet alleen voor de lokale bevolking maar ook voor iedereen die met de hogesnelheidslijn in Zaragoza aankomt, een referentie moest zijn, is evident. De combinatie van economie en kunst, van research en openheid en van industrie en creativiteit, kan tegenstrijdig overkomen, maar juist daar zal de kracht van dit centrum in moeten liggen. De architectonische expressie van het gebouw maakt dat in ieder geval mogelijk.