Vakjury kiest vier finalisten Reynaers Projectprijs 2024

De compositie van deze villa is bijzonder, al verraadt de entree weinig doordat een verdiepinghoge muur de bezoeker naar de voordeur leidt. Het is een muur, geen wand van de woning: vanuit de tuin gezien schiet de wand een flink stuk uit het woonvolume, dat op de wand lijkt te leunen. De lichte baksteen die alle dichte geveldelen bekleedt, is in verschillende patronen en richtingen. De raamopeningen - met daarin lichtgekleurde slanke aluminium kozijnen - zijn als inkijkjes in het leven van een familie. Al zal de familie diezelfde openingen beschouwen als de alzijdige - behalve aan de zijde van de muur - connectie met de groene tuin om de villa heen. Met de neus op de gevel blijken ook de details te kloppen met de narratief van het geheel: onder het overstek van de verdieping zijn er grote schuifpuien rondom. Het ritme van de met baksteen beklede constructie en de kozijnen speelt een eigenwijs spel, waarbij de beleving en het woongenot van de bewoner de hoogste prioriteit heeft gekregen.

Het nieuwe stadskantoor heeft een (letterlijk) onverwachte diepgang waar het de uitwerking van de gevels betreft. Het Stadskantoor is de (functionele) uitbreiding van het monumentale pand ernaast, waarbij oud en nieuw met elkaar zijn verbonden op maaiveld en daaronder. Een visuele connectie is gemaakt met de geleding in de nieuwe gevels. Het ingetogen ontwerp van de nieuwbouw maakt dat het oude Raadhuis zijn eigen positie kan behouden, terwijl het ensemble juist op straatniveau verbindend werkt en nieuwe ontmoetingsplekken in de stad creëert. De plastiek van de nieuwe gevels wordt gevormd door de raamkaders, waarbij de oplettende kijker een verloop in de negges ziet om het zonwerende vlak te optimaliseren. De jury is vooral te spreken over de wijze waarop met weinig middelen een eigenwijze sculptuur is ontstaan. Voor de gebruikers van het gebouw zijn de raamopeningen als schilderijen van de stad, waarbij het een voorrecht moet zijn om op die plek te kunnen werken.

Deze inpassing van een collectie gebouwen in de historische binnenstad van Den Bosch is goed gelukt. De diversiteit van de gevels - de variatie in materialen, kleuren, kozijnen en compositie - klopt op verschillende schaalniveaus. De jury ziet dit project als een bijzonder geslaagd voorbeeld van de nieuwe binnenstedelijke opgave. De architecten hebben rekening gehouden met de cultuurhistorie, verschillende bouwperiodes in de aanwezige bebouwing en de hedendaagse woonopgave: het plan laat een stedenbouwkundige kwaliteit zien, en toont tegelijkertijd mooie (nieuwe) gevels en details. 

De kozijncomposities in de gevels bepalen het ritme in dit project: de bewoners kunnen zelf bepalen of ze letterlijk het raam openzetten om het licht en de stad te vangen. De wijze waar­op ze dat doen, varieert per segment: zo zijn er gevels met een Frans balkon, gelede kozijnen die deels zijn te openen of balkons met verdiepinghoge puien. Een snoepje van een gevel is het opengewerkte keramische mozaïek met een vliesgevel erachter: in dit stukje Den Bosch is veel te ontdekken.

In het havengebied van Zaandijk is een introvert pakhuis getransformeerd en voorzien van een aanbouw van - voornamelijk - hout en glas. Het resultaat is een bijzonder object dat voor de levendigheid - en toekomst - van de omgeving van zichtbare waarde is. De functies zijn verdeeld over het oude en nieuwe deel, waarbij laboratoria en kantoren zijn, en in ‘de kas’ plek is voor ‘verbinding en beleving’. Door inversie op te zoeken is architectonisch een connectie gevonden. De keuze voor een volledig glazen gevel voor de aanbouw is onderdeel van het totaalconcept van de klimatisering. Het toegepaste, hoog-geïsoleerde vliesge­velsysteem met triple isolatieglas is dienstbaar aan de functionaliteit en geeft dit pand - als geheel en met de huidige functie - een vooruitblik naar de toekomst.